Moja historia: Przez całą podstawówkę i liecum nie umiałam napisać wypracowania dłuższego niż kilkuzdaniowe (dzięki Bogu za ciocię Iwonkę, która ze mną nad nimi ślęczała)….
Jestem bardzo ciekawa Twojej przygody z ZA (sama obecnie pracuję z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum i brakuje mi dorosłej osoby, która powie mi co…
Czy częste powtórki mają w ogóle sens? Do mnie najbardziej przemawiają liczby, więc zobrazuję to prostym działaniem. Read More
Tombow Dual Brushpen Tombow nie używam do brushletteringu, ale jako zakreślaczy do notatek i podręczników. Nigdy nie przepadałam za popularnymi, neonowymi Stabilo, po pierwsze ze…
Kolumna „notatki”, chyba najmniej intuicyjna, więc spieszę z wyjaśnieniem. Read More
Od razu uprzedzam zniechęconych, rysowanie i wypełnianie tabelek to oszczędność czasu. Read More
Pierwsza myśl? Biegnę do papierniczego po: teczki (jeden kolor – jeden przedmiot, czyli w sumie siedem sztuk), segregatory (też niezbędne do systemu ‘color code’), Read…
Dlaczego się boję? 1. Nie będę w stanie TEGO zapamiętać 2. Nie rozumiem materiału 3. Jestem przytłoczona ilością (współwystępuje z punktem 1 i 2) 4….
Dlaczego się nie poddaję? Wielokrotnie byłam już załamana, zapłakana, zawiedziona sobą, nienawidząca się, wytykająca sobie każdy błąd. Z drugiej strony zawsze, powtarzam zawsze, w środku byłam…
1. Nie zakładaj, że Ci się nie uda – nie udało się w poprzedniej sesji, ale w tej może, więc nie róbmy z siebie ofiar (wczoraj…
![1,5 miesiąca. Po 1,5 miesiąca zawsze, jak amen w pacierzu, przychodzi. Skradał się długo, a ja tak samo długo przekornie pokazywałam jak świetnie działam wbrew. Gdy w końcu mnie dogonił (on - kryzys), upadłam. Obok stało łóżko, więc na te kilka dni nicnierobienia wpadłam w mięciutkie pielesze. W sumie to nie można powiedzieć, że nic nie robiłam, bo obwinianie się za nicnierobienie też jest jakimś wysiłkiem. Tak się tym zmęczyłam (bo dodatkowo wzdychałam nad sobą i wylewałam łzy, co można uznać za pracą fizyczną), że już nawet nie cieszyło mnie to, że 48 godzin wcześniej nadrobiłam wszystkie uniwersyteckie zaległości. Zrealizowane cele okazało się, nie chronią przed zapadnięciem. [Teraz przechodzę do zakończenia tej opowiastki, bo to zawsze najbardziej interesujące]. Dzięki Bogu i innym wyrozumiałym Aniołom Stróżom, uprzytomniłam sobie, że w tym całym maratonie, to zapomniałam o sobie… niby ciągle jesteśmy w sobie, a jednak można tam siebie samego zapodziać. Odkurzyłam się więc (o czym pisałam wczoraj) i ruszyłam, ale już nie tak szybko i bez pomijania swojego środka, i zewnętrza. Życzę Wam powodzenia w ewentualnych porządkach, którym jak się okazuje, lepiej oddawać się prewencyjnie.](http://scontent-waw1-1.cdninstagram.com/vp/6c14eb4afba1b698f0f5487df690f8a3/5C8A63D2/t51.2885-15/e35/s320x320/43242309_994375850749151_738972136468406747_n.jpg "1,5 miesiąca. Po 1,5 miesiąca zawsze, jak amen w pacierzu, przychodzi. Skradał się długo, a ja tak samo długo przekornie pokazywałam jak świetnie działam wbrew. Gdy w końcu mnie dogonił (on - kryzys), upadłam. Obok stało łóżko, więc na te kilka dni nicnierobienia wpadłam w mięciutkie pielesze. W sumie to nie można powiedzieć, że nic nie robiłam, bo obwinianie się za nicnierobienie też jest jakimś wysiłkiem. Tak się tym zmęczyłam (bo dodatkowo wzdychałam nad sobą i wylewałam łzy, co można uznać za pracą fizyczną), że już nawet nie cieszyło mnie to, że 48 godzin wcześniej nadrobiłam wszystkie uniwersyteckie zaległości. Zrealizowane cele okazało się, nie chronią przed zapadnięciem. [Teraz przechodzę do zakończenia tej opowiastki, bo to zawsze najbardziej interesujące]. Dzięki Bogu i innym wyrozumiałym Aniołom Stróżom, uprzytomniłam sobie, że w tym całym maratonie, to zapomniałam o sobie… niby ciągle jesteśmy w sobie, a jednak można tam siebie samego zapodziać. Odkurzyłam się więc (o czym pisałam wczoraj) i ruszyłam, ale już nie tak szybko i bez pomijania swojego środka, i zewnętrza. Życzę Wam powodzenia w ewentualnych porządkach, którym jak się okazuje, lepiej oddawać się prewencyjnie.")
